etkinin tepkisizliği

Taksinin camından dışarıyı izledi bir süre. Telefonu çantasında, arka arkaya titremeye, onun dikkatini dağıtmaya devam ediyordu. Tam o anda, telefonu olmasa da radyoda başlayan şarkı bütün zihnini allak bullak etmeye yetmişti. Yıllardır, belirli aralıklarla, hiçbir şey hissetmeden dinlediği o şarkı, tam da o an her şeyi, kafasındaki bütün düşünceleri yerle bir etmeye başlamıştı. Gidiyordu, şarkı "git" diyordu. Gidiyordu zaten, gidecekti. İstenmediği yerde nasıl durabilirdi bir insan? Gitmeliydi, gidiyordu.
Git, git, git...me.
Ama gidiyordu. Gitmek zorundaydı.
Neden bu kadar zordu bunu yapmak, gitmek, bırakmak...? Ne yaşamıştı da bu kadar zorlanıyordu?
Cevapları bilmiyordu. Çekici olan, zorlayan da buydu. Hiçbir beklentisi yoktu, bir şey talep etmemiş, olduğu gibi kabul etmişti yaşadıklarını. İlk kez. Hayatında ilk kez! Saçma. Etmişti işte! Şimdi ise gidiyordu. Ağaçları, yolları, yağmur damlalarını izliyor ve gidiyordu.
Birkaç damla gözyaşı ile karıştı son yağmurlar. Gitti.

Sezen Aksu - Git

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Epik olmasa da uyuz rüyalar vol.38129387921

İlkokul öğretmenimi gördüm rüyamda. Ne hikmetse müzik dersine geliyormuş. Elimde gitar, sıranın bana gelmesini ve bir şeyler çalmayı bekliyorum. Kadın gelip "Off Gözde! Sen çalma, berbatsın!" minvalinde şeyler söylüyor. Normal şartlar altında ağlaması ve sınıfı terk etmesi beklenen ben, bir anda "Ne demek çalma yaa!! Ne demek! Bal gibi çalıcam işte!" diyorum ve dünyanın en kolay çalınan şarkılarından birini -Poor Misguided Fool'u- çalmaya başlıyorum. Ulan, hakikaten bok gibi çalıyorum ama. Bunu fark edince de "Eheh, yaa minimalist şeyler deniyorum da ondan böyle çaldım." diyorum. Rüyada bile ego tavan yapmış, ne diyeyim! Rüyanın alakasız devamı: Sınıftan bir kadının kocası ölmüş, cenazesini deniz yoluyla, askerler getiriyormuş. Ölü kokusu alarak uyandım. Uyumadan önce kitap okumasam mı artık? Bu da şarkı!
Devamı

2016 biterken...

Resim
Bir yılı daha acısıyla tatlısıyla -daha ziyade acısıyla- geride bırakıyoruz bugün. Yıla güzel düşüncelerle başlayamıyorum ne yazık ki. İlk kez bu kadar karmakarışık hissediyorum bile diyebiliriz. Bir şeyler daima düzenli ve planlı gibi görünüyor ama her seferinde istediğimden daha farklı şeyler oluyor. 2016'yı çeyreklerine ayırarak anlatayım; 1. Çeyrek (Ocak-Mart) Güzel başlamadı, ilk günden itibaren bir şeylerin ters gideceği belliydi. Birilerinden kaçarak başladığım ilk çeyreği, başkalarından kaçarak bitirdim. Güzel şeyler olmadı mı? Elbette oldu ama dönüp bakınca hatırlayabileceğim kadar kayda değer bir şey olmamış sanırım. 2. Çeyrek (Nisan-Haziran) Bazı şeylerin kafamda oturmaya başladığı dönem. Artık kendi başıma olduğumu, İstanbul gibi bir yerde ayakta durmaya çalıştığımı fark ettiğim dönem. Yalnızlığa gereken önemi vermediğimi düşündüğüm kadar, yalnız olmayı istemediğim bir zaman aralığı. Eskiden çay bile demlemeyi bilmeyen kızın tek başına ev taşıyabildiği, bir
Devamı