changes are no good

Her mevsim değiştiğinde bende de bir şeyler değişiyor. Her şey değişse bile değişmeyen tek bir şey var; her geçen gün, o geçen günleri özlüyor olmam. Bana hiç kimse "bu büyük bir sıkıntı değil, hepimiz geçmişi özlüyoruz" demesin. Bu büyük bir sıkıntı. Her gün bir öncekini özlemekten anı yaşayamaz, kendimi yaptığım hiçbir işe veremez oldum. Beş yıldır buna alışmaya çalışıyorum ama günler biriktikçe özlem duygusu da feci şekilde yoğunlaşıyor. Lütfen mevsimleri değiştirmeyelim, zamanı durduralım. Rica ediyorum.

Changing of the Seasons...

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Epik olmasa da uyuz rüyalar vol.38129387921

İlkokul öğretmenimi gördüm rüyamda. Ne hikmetse müzik dersine geliyormuş. Elimde gitar, sıranın bana gelmesini ve bir şeyler çalmayı bekliyorum. Kadın gelip "Off Gözde! Sen çalma, berbatsın!" minvalinde şeyler söylüyor. Normal şartlar altında ağlaması ve sınıfı terk etmesi beklenen ben, bir anda "Ne demek çalma yaa!! Ne demek! Bal gibi çalıcam işte!" diyorum ve dünyanın en kolay çalınan şarkılarından birini -Poor Misguided Fool'u- çalmaya başlıyorum. Ulan, hakikaten bok gibi çalıyorum ama. Bunu fark edince de "Eheh, yaa minimalist şeyler deniyorum da ondan böyle çaldım." diyorum. Rüyada bile ego tavan yapmış, ne diyeyim! Rüyanın alakasız devamı: Sınıftan bir kadının kocası ölmüş, cenazesini deniz yoluyla, askerler getiriyormuş. Ölü kokusu alarak uyandım. Uyumadan önce kitap okumasam mı artık? Bu da şarkı!
Devamı

2016 biterken...

Resim
Bir yılı daha acısıyla tatlısıyla -daha ziyade acısıyla- geride bırakıyoruz bugün. Yıla güzel düşüncelerle başlayamıyorum ne yazık ki. İlk kez bu kadar karmakarışık hissediyorum bile diyebiliriz. Bir şeyler daima düzenli ve planlı gibi görünüyor ama her seferinde istediğimden daha farklı şeyler oluyor. 2016'yı çeyreklerine ayırarak anlatayım; 1. Çeyrek (Ocak-Mart) Güzel başlamadı, ilk günden itibaren bir şeylerin ters gideceği belliydi. Birilerinden kaçarak başladığım ilk çeyreği, başkalarından kaçarak bitirdim. Güzel şeyler olmadı mı? Elbette oldu ama dönüp bakınca hatırlayabileceğim kadar kayda değer bir şey olmamış sanırım. 2. Çeyrek (Nisan-Haziran) Bazı şeylerin kafamda oturmaya başladığı dönem. Artık kendi başıma olduğumu, İstanbul gibi bir yerde ayakta durmaya çalıştığımı fark ettiğim dönem. Yalnızlığa gereken önemi vermediğimi düşündüğüm kadar, yalnız olmayı istemediğim bir zaman aralığı. Eskiden çay bile demlemeyi bilmeyen kızın tek başına ev taşıyabildiği, bir
Devamı