prettier than ever

Geride bıraktığımız yaz depresyonundan sonra, şöyle bir bakıyorum hayatıma. Ufak tefek güzel getirileri olmuş. Mesela;

  • Kendim gibi davranmadığım iki aylık süreçten sonra yeniden kazanılan öz saygı
  • İçindekileri atmak için devam edilen çeşitli sanatsal faaliyetlerin daha fazla üzerine düşme
  • Yeni tanışılan insanlara kendimi olduğum gibi tanıtma (ne eksik ne fazla)
  • Düzenli bir şekilde bir şeyler karalama
  • Günlerden keyif alabilme
  • Küçük şeylerin insanı hayata bağlayabildiğini fark etme 
Bunlar ve benzerleri, aslında inanılmaz basit görünen, fakat kaybedip yeniden kazanıldığında insanın içini huzurla dolduran şeyler. Sıradanlığın ilk adımları, kendi kendine özel olma durumları... 
Hiçbirimiz yeniden atomu parçalamayacağız, uzaya ilk kez çıkmayacağız, telefonu icat etmeyeceğiz. İşte sırf bu yüzden, bugünü, tam da bu ânı yaşamak, yapabileceğimiz en mantıklı hamle olabilir. 




Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Epik olmasa da uyuz rüyalar vol.38129387921

İlkokul öğretmenimi gördüm rüyamda. Ne hikmetse müzik dersine geliyormuş. Elimde gitar, sıranın bana gelmesini ve bir şeyler çalmayı bekliyorum. Kadın gelip "Off Gözde! Sen çalma, berbatsın!" minvalinde şeyler söylüyor. Normal şartlar altında ağlaması ve sınıfı terk etmesi beklenen ben, bir anda "Ne demek çalma yaa!! Ne demek! Bal gibi çalıcam işte!" diyorum ve dünyanın en kolay çalınan şarkılarından birini -Poor Misguided Fool'u- çalmaya başlıyorum. Ulan, hakikaten bok gibi çalıyorum ama. Bunu fark edince de "Eheh, yaa minimalist şeyler deniyorum da ondan böyle çaldım." diyorum. Rüyada bile ego tavan yapmış, ne diyeyim! Rüyanın alakasız devamı: Sınıftan bir kadının kocası ölmüş, cenazesini deniz yoluyla, askerler getiriyormuş. Ölü kokusu alarak uyandım. Uyumadan önce kitap okumasam mı artık? Bu da şarkı!
Devamı

2016 biterken...

Resim
Bir yılı daha acısıyla tatlısıyla -daha ziyade acısıyla- geride bırakıyoruz bugün. Yıla güzel düşüncelerle başlayamıyorum ne yazık ki. İlk kez bu kadar karmakarışık hissediyorum bile diyebiliriz. Bir şeyler daima düzenli ve planlı gibi görünüyor ama her seferinde istediğimden daha farklı şeyler oluyor. 2016'yı çeyreklerine ayırarak anlatayım; 1. Çeyrek (Ocak-Mart) Güzel başlamadı, ilk günden itibaren bir şeylerin ters gideceği belliydi. Birilerinden kaçarak başladığım ilk çeyreği, başkalarından kaçarak bitirdim. Güzel şeyler olmadı mı? Elbette oldu ama dönüp bakınca hatırlayabileceğim kadar kayda değer bir şey olmamış sanırım. 2. Çeyrek (Nisan-Haziran) Bazı şeylerin kafamda oturmaya başladığı dönem. Artık kendi başıma olduğumu, İstanbul gibi bir yerde ayakta durmaya çalıştığımı fark ettiğim dönem. Yalnızlığa gereken önemi vermediğimi düşündüğüm kadar, yalnız olmayı istemediğim bir zaman aralığı. Eskiden çay bile demlemeyi bilmeyen kızın tek başına ev taşıyabildiği, bir
Devamı